Ένας 78-χρονος άντρας εμφανίστηκε στον ορθοπεδικό χειρουργό του για πόνο χαμηλά στην πλάτη. Ο ασθενής δεν είχε νευρολογικά ελλείμματα και με πιθανή διάγνωση εκφυλιστικής σπονδύλωσης είχε υποβληθεί σε θεραπεία με μη-στεροειδή αντι-φλεγμονώδη φάρμακα και φυσιοθεραπεία για 3 μήνες.
Το ιατρικό ιστορικό περιελάμβανε υπέρταση, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, κολπική μαρμαρυγή και συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια. Λάμβανε β-αποκλειστές, διουρητικά και διγοξίνη για τα καρδιαγγειακά του προβλήματα και εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή και ιπρατρόπιο για τη χρόνια αναπνευστική ασθένειά του.
Τρεις μήνες αργότερα, ο ασθενής παρουσίασε επιδείνωση του πόνου στην πλάτη του. Οι απλές ακτινογραφίες, η αξονική τομογραφία και η μαγνητική τομογραφία της οσφυϊκής μοίρας έδειξαν οστεοαρθρίτιδα στην κάτω έκφανση των οσφυϊκών αρθρώσεων. Η έγχυση στον περιαρθρικό θύλακα έγινε χρησιμοποιώντας οξική μεθυλ-πρεδνιζολόνη και υδροχλωρική βουπιβακαΐνη 0,5%. Ο ασθενής είχε προσωρινή ανακούφιση από τα συμπτώματα του για δύο μέρες ακολουθούμενες από επιδείνωση του πόνου χαμηλά στην πλάτη και οξεία εκδήλωση χαμηλόβαθμου πυρετού. Ο εργαστηριακός έλεγχος εμφάνισε αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια (16.010/μl), ταχύτητα καθίζησης ερυθρών αιμοσφαιρίων (ΤΚΕ) (83 mm/1η ώρα) και C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) (185 mg/l). Γεννήθηκαν υποψίες για λοίμωξη της σπονδυλικής στήλης και χορηγήθηκε ciprofloxacin (500mg από του στόματος, δύο φορές την ημέρα) για τέσσερις εβδομάδες. Παρόλα αυτά , αυτή η αγωγή οδήγησε σε ελάχιστη βελτίωση των κλινικών συμπτωμάτων.
Ο ασθενής παραπέμφθηκε σε εμάς για περεταίρω αξιολόγηση και θεραπεία. Κατά τη στιγμή της εισαγωγής του, τα κύρια σημεία και συμπτώματα περιελάμβαναν πόνο χαμηλά στην πλάτη και ευαισθησία και αυξημένη θερμοκρασία (37.8ο). Η μαγνητική τομογραφία της οσφυϊκής μοίρας έδειξε διαβρώσεις στην τελική πλάκα των L2,L4,L5 σπονδυλικών σωμάτων (Σχήμα 1) και ανωμαλίες του σήματος στους μεσοσπονδύλιους δίσκους L2-L3 και L3-L4 (Σχήμα 2).
Ποια είναι η σωστή διαχείρηση;